Një ditë fillova të qaj për shkak të gjynaheve të shumta dhe punëve të mira që janë shumë të pakta. Një pikë loti rrodhi dhe më tha:
Loti: Çfarë ke o rob i Allahut?
Robi i Allahut: Kush je ti?
Loti: Unë jam loti yt.
Robi i Allahut: Çfarë të detyroi që të dalësh?
Loti: Ngrohtësia e zemrës tënde.
Robi i Allahut: Ngrohtësia e zemrës sime?! Kush e ka ndezur zemrën time?
Loti: Mëkatet dhe gjynahet e tua.
Robi i Allahut: A ndikon mëkati derisa ta ngrohë zemrën?
Loti: Po, a nuk e ke dëgjuar lutjen e të Dërguarit të Allahut: “O Zot, më pastro nga mëkatet me ujë, borë e breshër.” Mëkatet e ndezin zemrën dhe zjarri nuk shuhet vetëm se me ujë të ftohtë dhe borë.
Robi i Allahut: Unë ndihem i shqetësuar dhe në ankth.
Loti: Ndihesh kështu për shkak të mëkateve. Pendohu tek Allahu, o robi i Allahut!
Robi i Allahut: Unë ndjej se zemra ime është e ashpër, si është e mundur që dole nga syri?
Loti: Është zëri i arsyes o robi i Allahut.
Robi i Allahut: Po cili është shkaku i ashpërsisë së zemrës?
Loti: Dashuria e madhe që ke për dynjanë. Dynjaja është si gjarpëri prej të cilit mahnitesh, por që të vret me helmin e tij. Po kështu edhe njerëzit mahniten me bukurinë e saj (të dynjasë) dhe nuk e shikojnë helmin e saj vdekjeprurës.
Robi i Allahut: O lot, çfarë ke për qëllim me helmin e dynjasë?
Loti: Dëshirat shfrenuese, mëkatet dhe ndjekjen e hapave të shejtanit. Ai i cili i shijon helmin e këtyre, zemra i vdes.
Robi i Allahut: Atëherë si ta pastrojmë zemrën nga helmet?
Loti: Duke u penduar vazhdimisht dhe duke u bërë pjesë e karvanit të njerëzve që pendohen tek Allahu.
